Widocznymi konsekwencjami przemocy zwłaszcza wobec dzieci są obrażenia cielesne związane z bezpośrednim działaniem osoby stosującej przemoc wobec osoby doznającej przemocy tj.: złamania, siniaki, zranienia, niski wzrost, drobna postura ciała, wyrwane włosy itp.).
Krzywdzone dzieci mogą czuć się mniej wartościowe, bezsilne, opuszczone, winne, depresyjne, lękliwe, co niejednokrotnie może stać się przyczyną chorób takich jak migreny, bóle głowy, bóle żołądka. Dzieci mogą uskarżać się na koszmary senne, problemy z jedzeniem i z zachowaniem.
Wśród bezpośrednich konsekwencji przemocy wymienić można między innymi:
- zachowania agresywne wobec innych;
- brak empatii;
- niskie poczucie własnej wartości;
- brak akceptacji samego siebie;
- poczucie krzywdy, poczucie winy;
- całkowita uległość i podporządkowanie się;
- zaburzenia koncentracji uwagi i pamięci;
- koszmary senne, lęki, depresja, nerwice, słaby kontakt z otoczeniem;
- nietrzymanie moczu i kału, wymioty, biegunki, nawracające bóle głowy;
- ucieczki, wagary, problemy szkolne.
Jako konsekwencje doświadczania przemocy w dzieciństwie możemy wymienić m.in:
- różne choroby somatyczne, trwałe uszkodzenia narządów wewnętrznych, organiczne uszkodzenia mózgu, trwałe kalectwo fizyczne, stałe napięcie mięśni (drżenie rąk, tiki);
- uzależnienia od substancji psychoaktywnych, nerwice, depresja, anoreksja, tendencja do uzależnienia się od innych, dążenie do perfekcji,
Osoby wychowywane w warunkach przemocy nie są dobrze przystosowane do dorosłego życia. Pozostają z problemami dotyczącymi zaufania, autonomii, są obciążone poważnymi deficytami w zakresie umiejętności dbania o siebie, tożsamości i zdolności do tworzenia stabilnych związków. Często mają łatwość wchodzenia w rolę ofiary lub sprawcy.
By skutecznie kształtować życie bez agresji i przemocy niezbędne jest zrozumienie, że przysłowiowy „klaps” staje się źródłem późniejszych, olbrzymich problemów i obciążeń społecznych.
Każdy rodzic musi zrozumieć jak poważne konsekwencje niesie za sobą stosowanie przemocy wobec dziecka tzw. „zwykłe uderzenie, kaps” :
- udaje metodę wychowawczą choć w rzeczywistości rodzice wyładowują swój gniew;
- uczy dziecko przemocy;
- niszczy potrzebną dziecku niezawodną pewność bycia kochanym;
- wywołuje lęk – oczekiwanie kolejnego uderzenia;
- niszczy wrażliwość oraz współczucie zarówno dla innych jak i dla samego siebie;
- uczy dziecko np. tego, że nie zasługuje na miłość i szacunek, że nie wolno mu czuć cierpienia;
- dzieci uczą się bezradności, przekonane, że nie mają żadnej możliwości obrony, aż do momentu, gdy staną się dorosłe.
Chłopcy uczą się agresji wobec kobiet obserwując jak ich ojciec znęca się nad matką. Dziewczynki, obserwujące to samo, zaczynają mieć skłonność do dewaluacji swojej płci.
U osób doświadczających przemocy ze strony partnera jako skutki rozpoznaje się, między innymi:
- napady paniki, rozpacz, myśli i próby samobójcze;
- ogólny niepokój, lęk, nerwice, depresje, niezdolność do podejmowania decyzji;
- ucieczkę od realnego życia w świat fantazji, poczucie osamotnienia i izolacji;
- huśtawka nastrojów, zaburzenia snu, koszmary senne, zaburzenia tożsamości.
Pamietaj!
Żadne okoliczności, takie jak impulsywny charakter, uzależnienie od substancji psychoaktywnych, problemy osobiste, kłopoty w pracy, nie usprawiedliwiają przemocy i nie umniejszają krzywd i cierpienia. Przemoc w rodzinie to sytuacja, w której należy szukać pomocy.
Źródło: MGOPS