Pierwsze działania służące ochronie przed przemocą domową w Polsce miały miejsce w latach 80-tych XX wieku i związane były z aktywnością Komitetu Ochrony Praw Dziecka na rzecz przeciwdziałania przemocy wobec dzieci, a następnie ruchów feministycznych, które zwracały uwagę na sytuację kobiet. Od roku 2005 zagadnienia związane z problematyką przeciwdziałania przemocy w rodzinie reguluje ustawa z dn. 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie. Ustawa m.in. zawiera definicję przemocy w rodzinie, wskazuje kierunki działań na rzecz ochrony rodzin przed przemocą, wprowadza procedury interwencyjne i prawne, mające służyć zatrzymaniu przemocy.

Ustawa określa, że osobom doznającym przemocy w rodzinie należy się bezpłatna pomoc i może być udzielana w formie:

• poradnictwa medycznego, psychologicznego, prawnego, socjalnego, zawodowego
  i rodzinnego,
• interwencji kryzysowej i wsparcia,
• ochrony przed dalszym krzywdzeniem, przez uniemożliwienie osobom stosującym przemoc korzystania ze wspólnie zajmowanego z innymi członkami rodziny mieszkania oraz zakazanie kontaktowania się i zbliżania się do osoby pokrzywdzonej,
• zapewnienia osobie dotkniętej przemocą w rodzinie bezpiecznego schronienia
  w specjalistycznym ośrodku wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie,
• badania lekarskiego w celu ustalenia przyczyn i rodzaju uszkodzeń ciała związanych
  z użyciem przemocy w rodzinie oraz wydania zaświadczenia lekarskiego w tym przedmiocie,
• zapewnia osobie dotkniętej przemocą w rodzinie, która nie ma tytułu prawnego do zajmowanego wspólnie ze sprawcą przemocy lokalu, pomocy w uzyskaniu mieszkania.

Przemoc w rodzinie najczęściej wiąże się z przestępstwem znęcania się. Jest to przestępstwo ścigane z urzędu, co oznacza, że osoba doznająca przemocy nie musi sama składać zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa ani wniosku o ukaranie sprawcy. Zgodnie z art. 304 § 1 Kodeksu postępowania karnego społeczny obowiązek powiadomienia prokuratora lub policjispoczywa na każdej osobie, jeśli podejrzewa ona popełnienie przestępstwa ściganego z urzędu. Zgodnie z § 2 obowiązek ten spoczywa także na instytucjach państwowych i samorządowych, które w związku ze swoją działalnością dowiedziały się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu.   

Źródło: MGOPS