Przejdź do menu Przejdź do treści Przejdź do danych teleadresowych
Ikona Stan powietrza
Pogoda ikona

14°C

Ikona Ekointerwencja Ikona Program Czyste Powietrze
Informacja dla osób niesłyszących i niedosłyszących Ikona wersja kontrastowa
RODO Ikona wyszukiwarka

Jakość powietrza

Brak danych

Legenda

Bardzo dobra
Dobra
Umiarkowana
Dostateczna
Zła
Bardzo zła
Brak danych
Czujnik GIOŚ PM10 NO2 SO2 C6H6
Ogrody, Skawina   -   6.99   2.01   0.15
Czujniki w Gminie Skawina PM10 PM2.5
Wszystkie odczyty podawane są w µg/m3 Partner

Menu

śp. dr Jerzy POLAŃSKI

śp. dr Jerzy POLAŃSKI

Laudację na cześć Uhonorowanych wygłosił Czesław Gąsiorowski Dyrektor Muzeum Regionalnego w Skawinie.


„Jerzy Polański urodził się 31 grudnia 1902 r. w Mościcach na Wołyniu. Odbierał edukację w zakopiańskim gimnazjum, by następnie rozpocząć studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Wzorem ojca lekarza, wybrał tę właśnie drogę życiową. W czasie studiów związany był z grupą literacką „Helion”. Pisał wiersze, grał na fortepianie i komponował. W 1929 r. przyjechał do Skawiny. Jako lekarz Ubezpieczalni Społecznej, nie zważając na liczne niedogodności, niósł pomoc i ratunek chorym i umierającym. W 1932 r. założył rodzinę.

W 1939 r., po wkroczeniu Niemców do Skawiny, został osadzony w więzieniu Montelupich jako zakładnik. Po odzyskaniu wolności działacz Ruchu Oporu. Leczył Żydów, partyzantów, ratował młodych Polaków przed wywózką na przymusowe roboty. Z narażeniem życia niósł pomoc potrzebującym. Uratował dziesiątki niemowląt, poświadczając ich agonalny stan.

W latach wojennej zawieruchy dom dr Polańskiego tętnił życiem, dawał także nadzieję na lepsze czasy. Był otwarty dla wszystkich pokrzywdzonych m.in. dla uciekinierów po Powstaniu Warszawskim, wśród których znalazły się gwiazdy sceny teatralnej, muzycznej i literackiej. W Jego domu odbywały się przedstawienia i koncerty „ku pokrzepieniu serc”. Tworzył rapsodie i koncerty fortepianowe. Za swoją działalność wojenną otrzymał Odznakę Grunwaldzką oraz Medal Zwycięstwa i Wolności 1945.

Po zakończeniu wojny dr Polański z nową energią rzucił się w wir pracy. Zorganizował pomoc dla wysiedlonych mieszkańców Warszawy po Powstaniu Warszawskim. Pomagał wszystkim, szczególnie jednak dbał o dzieci dotknięte traumą wojny. Utworzył dziecięcy zespół rewiowy (z dziecięcą orkiestrą), składający się z 30 małych artystów. Występami Zaczarowanej Kapeli m.in. w Starym Teatrze w Krakowie zdobywa fundusze m.in. na remont skawińskiej szkoły. Na występy do Skawiny przybyli Artur Maria Swinarski i Juliusz Kydryński.

Niezależny, niezwykle popularny, utalentowany i pracowity nie podobał się ówczesnym władzom. W okresie stalinowskim, gdy pracował na stanowisku kierownika Ośrodka Zdrowia był szykanowany. Groziło mu wysiedlenie ze Skawiny, miejsca któremu poświęcił całe swoje życie. Doktora uratował solidarny sprzeciw społeczności skawińskiej.

Po Październiku 1956 r. został zrehabilitowany. Bezwzględność komunistyczna nie zabiła w Nim pasji społecznikowskiej. Z wielkim zapałem zaangażował się w przygotowanie jubileuszy 1000-lecia Państwa Polskiego i 600-lecia Skawiny. Napisał rewię „Umarła babka w Skawinie”, nadal leczył i pomagał. Pracował w szkole i przedszkolu, wśród najmłodszych. Umarł przedwcześnie, szczerze opłakiwany przez skawińską społeczność - 12 marca 1963 r.”  Do grona Honorowych Obywateli Miasta i Gminy Skawina dołączył 15 lutego 2012 r.

- fragment laudacji wygłoszonej w dniu 15 lutego 2012 r.